ثبات یک هدف مهم در دستور کار همه است. در هر کشوری در سراسر جهان، همه ما در ساختن آینده ای پایدارتر مسئولیت و نقش داریم.

شهرها تأثیر نامناسبی بر محیط زیست دارند و بنابراین نقش بیشتری در تحقق اهداف ثبات دارند. ما برای مدت طولانی شاهد روند افزایشی در شهرنشینی بوده ایم و این چالش هایی را در حرکت به سمت ثبات به همراه دارد.

انتظار می رود تا سال 2050، 68 درصد از جمعیت جهان در شهر زندگی کنند و در حالی که شهرها تنها 2 درصد از سطح زمین را پوشش می دهند، 78 درصد از انرژی جهان را مصرف می کنند و بیش از 60 درصد از گازهای گلخانه ای را تولید می کنند.

مسئولین شهرها با برخی مقررات، سیاست ها و انتظارات هم از سوی سازمان ها و هم از شهروندان مواجه هستند. این بیماری همه گیر بر شیوه زندگی مردم و آنچه برایشان مهم است تأثیر گذاشته است. نظافت، فضاهای باز و فضای سبز، برنامه ریزی سنتی شهر را مختل کرده است.

اما در حالی که چالش ها قابل توجه هستند، به نظر میرسد مقامات شهری مسئولیت خود را جدی می گیرند.

اهداف توسعه پایدار سازمان ملل: چارچوبی برای شهرها

چارچوب مهمی برای شهرهای بزرگ و کوچک توسط اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد (SDGs) ارائه شده است. SDGs که در سال 2015 ایجاد شد و برای دستیابی به آن تا سال 2030 طراحی شد، 17 هدف جهانی به هم پیوسته است که به عنوان “طرحی برای دستیابی به آینده ای بهتر و پایدارتر برای همه” طراحی شده است.

SDGs بسیاری از زمینه ها را پوشش می دهد – از کاهش فقر تا صنعت باثبات. از کاهش آلودگی اقیانوس ها تا تولید انرژی پاک. در حالی که هدف 11 به طور خاص بر “شهرها و سکونتگاه های انسانی فراگیر، ایمن، انعطاف پذیر و باثبات” متمرکز است، جنبه هایی از بسیاری از اهداف دیگر وجود دارد که به مراکز شهری نیز مرتبط است.

در پذیرش SDG توسط شهرهای جهان شکی است. تحقیقات اخیر توسط ESI ThoughtLab که مدیران 167 شهر در سراسر جهان را مورد بررسی قرار داد، نشان داد که تقریباً 8 شهر از 10 شهر (78٪) به طور کامل چارچوب SDG سازمان ملل را در برنامه های شهری خود گنجانده اند. شواهد همچنین نشان می‌دهد که پندمی اخیر فوریت بیشتری برای تحقق اهداف توسعه پایدار ایجاد کرده است.

همین تحقیق نشان داد که چگونه استفاده موثر از فناوری و داده‌ها به عنوان پایه‌ای برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار دیده می‌شود. این تحقیق نشان داد که شهرهایی که بهترین پیشرفت را در راستای اهداف توسعه پایدار داشته اند همچنین در استفاده از فناوری، داده ها و مشارکت برای دستیابی به اهداف اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی خود پیشرو هستند. امروزه بیشترین سرمایه گذاری در ابر (87 درصد شهرها)، موبایل (85 درصد)، اینترنت اشیاء (81 درصد)، بیومتریک (72 درصد) و هوش مصنوعی (66 درصد) انجام می شود. به اینها اصطلاحاً شهرهای هوشمند می گوییم.

ارتباط بین فناوری، داده و ثبات واضح است.

از نظارت تصویری گرفته تا داده های عمل محور

ثبات همیشه یک اولویت برای Axis در بیزنس بوده است، اما بدون شک ما همچنین می خواهیم مشتریان خود را در دستیابی به اهداف ثبات خود حمایت کنیم. از آنجایی که فناوری نظارت تصویری تغییر کرده است، امروز نسبت به قبل در موقعیت بهتری برای انجام این کار هستیم.

نظارت تصویری برای سال‌های متمادی نقش اصلی را در زیست پذیری شهرها ایفا کرده است، به ویژه در حفظ ایمنی و امنیت شهروندان. پیچیدگی روزافزون فناوری نظارت تصویری – به ویژه مربوط به آنالتیک ویدیویی و توانایی پیوند داده‌ها از سنسورهای مختلف، از جمله دوربین‌های ویدئویی – به این معنی است که می‌تواند از برخی چالش‌های پیش روی شهرها پشتیبانی کند که شهرهای هوشمند SDG بدنبال آن هستند.

سه حوزه اساسی که شهرها روی آنها تمرکز دارند و به طور مستقیم با تعدادی از اهداف توسعه پایدار مرتبط هستند، محیط زیست، حمل و نقل و ایمنی عمومی هستند. و به دور از مستقل بودن از یکدیگر، این عوامل بسیار به هم مرتبط هستند. باز هم، این نیاز حیاتی امکان اشتراک گذاری داده ها در سطح شهر را تقویت می کند و همانطور که در SDG 17 بیان شد، مشارکت ها عامل اصلی موفقیت در اهداف ثبات هستند.

محیط زیست به عنوان معیار ثبات

پایش عوامل محیطی در ثبات شهرهای هوشمند و تضمین سلامت و رفاه شهروندان ضروری است. بخشی از قدرت SDG ها سطح جزئیات تعریف شده در آنها است.

به عنوان مثال بخشی از هدف 11 که در بالا ذکر شد، هدف 11.6 را در نظر بگیرید، که این هدف را تعیین می کند: “تا سال 2030، کاهش اثرات نامطلوب سرانه زیست محیطی شهرها، از جمله با توجه ویژه به کیفیت هوا و مدیریت پسماند شهری و دیگر”.

جزئیات به همین جا ختم نمی شود. شاخص های مربوط به این هدف شامل نسبت کل زباله های شهری جمع آوری و مدیریت شده در تاسیسات کنترل شده و میانگین سالانه ریز ذرات در هوای شهرها میشود. این سطح از ارزیابی است که منجر به دستیابی به اهدافی می شود که تفاوت واقعی ایجاد می کند و استفاده از فناوری در این امر حیاتی است.

کیفیت پایین هوا (و همچنین آلودگی صوتی) با مشکلات جدی سلامتی مرتبط است. حسگرهای محیطی بسیار حساس – مانند آنهایی که کیفیت هوا را اندازه‌گیری می‌کنند – که در کنار نظارت تصویری استفاده می‌شوند، به مقامات شهری هشدار اولیه درباره مشکلات، تأیید بصری و توانایی انجام اقدامات صحیح را می‌دهند.

با گذشت زمان، داده‌ها را می‌توان تجزیه و تحلیل کرد و برای برنامه‌ریزی ابتکارات بلندمدت برای کاهش تأثیر آلودگی و سر و صدا، و همچنین پایه‌ای برای ارتباط باز و شفاف با شهروندان یک شهر استفاده کرد. نظارت تصویری همچنین می‌تواند نشان دهد که زباله‌ها مطابق با SDGs جمع‌آوری و مدیریت می‌شوند، و همچنین نظارت بر تخلیه غیرقانونی و جلوگیری از تخلیه غیرقانونی (از جمله دفع زباله در اقیانوس‌ها، مطابق با هدف 14.1)، خرابکاری و حتی زباله‌ریزی، همه موارد که تاثیر منفی بر محیط زیست یک شهر دارند.

SDGs تا حدی واکنشی به آسیب زیست محیطی است که در قرن های اخیر عصر صنعتی رخ داده است که البته یکی از نتایج آن تغییرات آب و هوایی است. جهان به طور کلی به طور مکرر شرایط آب و هوایی سختی را تجربه می کند که پتانسیل ایجاد اختلال در زیرساخت های شهری، ارائه خدمات حیاتی و همراه با خطر آسیب به شهروندان را دارد. مجدداً، SDG ها به طور خاص از طریق هدف 11.5 روی این موضوع تمرکز می کنند: “کاهش اثرات نامطلوب بلایای طبیعی” با شاخص های مربوط به تلفات جانی انسان ها و اختلال در زیرساخت های حیاتی.

سنسورهای نظارت بر محیط زیست و آب و هوا به مقامات شهر زمان می‌دهند تا برای شرایط جوی شدید آماده شوند، نظارت تصویری می‌تواند هم شرایط آب و هوایی و هم حرکت جمعیت شهر را نظارت کند و از فناوری متصل مانند صدا می‌توان برای انتقال هشدارها و دستورالعمل‌های زنده و از پیش ضبط‌شده استفاده کرد. برای حفظ امنیت مردم پس از بلایای طبیعی، نظارت تصویری نیز می تواند کمک بزرگی در عملیات امداد و نجات باشد.

جابجایی و حمل و نقل پایدار

توانمندسازی شهروندان برای تردد آزادانه و آسان نیز بخش اساسی از زندگی یک شهر است و توسط هدف 11.2 در SDGs از طریق: “سیستم های حمل و نقل عمومی مقرون به صرفه و پایدار” پوشش داده شده است. بسیار مهم است که حمل و نقل درون شهرها تا حد ممکن کمترین تأثیر منفی بر محیط زیست داشته باشد (و مستقیماً به نکات قبلی ما در مورد کیفیت هوا و آلودگی صوتی مرتبط باشد).

نظارت تصویری به اطمینان از ایمنی شهروندان و پرسنل در حمل‌ونقل عمومی کمک می‌کند و همچنین ترافیک جاده‌ای را کنترل می‌کند و اپراتورها را به حوادثی تغییر می‌دهد که می‌توانند به سرعت ترافیک – و در نتیجه آلودگی – ایجاد کنند. در SDG 3، “سلامت و رفاه خوب”، یک هدف خاص به کاهش صدمات و مرگ و میر جاده ای مربوط می شود. باز هم، نظارت تصویری با استفاده از تجزیه و تحلیل حوادث ترافیکی در مدیریت موثر و ایمن ترافیک شهری، چه عمومی و چه خصوصی، سود زیادی دارد.

به طور فزاینده‌ای، داده‌های حسگرهای محیطی و دوربین‌های نظارت تصویری به عنوان ابزاری فعال در برنامه‌ریزی و مدیریت زیرساخت‌های حمل‌ونقل برای کاهش اثرات زیست‌محیطی آن استفاده می‌شوند. داده های نظارت تصویری همچنین می تواند برای کمک به سفرهای درون شهری شهروندان مورد استفاده قرار گیرد، به عنوان مثال هدایت رانندگان به سرعت و کارآمد به مکان های پارک موجود یا ایستگاه های شارژ وسایل نقلیه الکتریکی.

امنیت عمومی در شهرها

“ایجاد احساس امنیت در مردم” هدفی برای هر شهر است و تا حدی در SDGs تحت هدف 11.7 پوشش داده شده است: “ارائه دسترسی به فضاهای سبز و عمومی ایمن و فراگیر”. این همچنین یکی از نقش های اساسی است که نظارت تصویری در کل شهر ایفا می کند.

این یک حقیقت غم انگیز است که تراکم جمعیت در مراکز شهری به این معنی است که آنها مکان هایی هستند که هم می توانند فعالیت مجرمانه را جذب کنند و هم حوادث و اضطراری می توانند به سرعت به خطری جدی برای تعداد زیادی از مردم تبدیل شوند. SDG 16، “صلح، عدالت و نهادهای قوی”، تعدادی از حوزه های مرتبط را با جزئیات، با اهداف خاص متمرکز بر کاهش خشونت و مبارزه با جرایم سازمان یافته، پوشش می دهد.

در حالی که این مکان‌ها شاید به عنوان مکان «سنتی»تری که در آن از نظارت تصویری استفاده می‌شود، دیده می‌شوند، پیشرفت‌های فناوری به این معنی است که پشتیبانی از آن به‌طور فزاینده‌ای هوشمند، دقیق است و به جای بررسی‌های ساده پس از حادثه، امکان فعالیت پیشگیرانه‌تر را فراهم می‌کند.

به جای اتکای صرف به نظارت دستی، تجزیه و تحلیل های ویدئویی به طور فزاینده ای هوشمند می توانند جریان های ویدئویی متعدد، تشخیص ناهنجاری ها، الگوهای غیرمعمول، اشیاء خاص یا رفتار مشکوک را نظارت کنند و به سرعت توجه اپراتور را به صحنه جلب کنند. سپس مداخله می‌تواند از طریق خدمات اضطراری یا از طریق بلندگوهای صوتی در محل انجام شود، یا به مجرمان هشدار می‌دهند که تحت نظر هستند، یا ارائه کمک، توصیه و راهنمایی به افراد حاضر در صحنه.

چنین واکنش سریعی می‌تواند جلوی جنایت را قبل از ارتکاب آن بگیرد، از تشدید یک حادثه جلوگیری کند، منطقه خاصی را تخلیه کند یا قبل از رسیدن خدمات اورژانس کمک مستقیم کند.

پیشگیری از جرایم خاص نیز مستقیماً از سایر اهداف و اهداف توسعه پایدار حمایت می کند. به عنوان مثال، هدف 3.5 بر پیشگیری از سوء مصرف مواد مخدر و مواد متمرکز شده است، که به وضوح می تواند از طریق پیشگیری از جرایم سازمان یافته در خرید و فروش مواد مخدر حمایت شود.

با این حال، اهداف توسعه توسعه پایدار فراتر از پیشگیری از جرم است و فرصت‌های بیشتری برای ایفای نقش نظارت تصویری وجود دارد. مجدداً، در SDG 16 – که در مورد “نهادهای قوی” صحبت می کند، هدف 16.3 ارتقای حاکمیت قانون و تضمین دسترسی برابر به عدالت برای همه را اندازه گیری می کند. اطمینان از اصالت و اجازه استفاده از شواهد به دست آمده از دوربین‌های نظارت تصویری و فرسوده، برای یک سیستم عدالت عادلانه و برابر ضروری است.

کاوش مداوم فرصت ها برای حمایت از ثبات

در حالی که نمونه‌های موجود در این پست تنها چند نمونه از مواردی هستند که نظارت تصویری و سایر حسگرها می‌توانند مستقیماً از دستیابی به SDG پشتیبانی کنند، همراه با تحقیقات اخیر انجام شده توسط ESI ThoughtLab (یافته‌های کامل آن را می‌توانید در این کتاب الکترونیکی بیابید). روشن است که فناوری و داده ها برای موفقیت مهم هستند. اگر دهه گذشته چیزی به ما یاد داده است، سرعت پیشرفت تکنولوژی فوق العاده است.

در واقع، این تنها در مورد نحوه استفاده از نظارت تصویری، تجزیه و تحلیل و سایر فناوری‌های شبکه برای حمایت مستقیم از کار در راستای اهداف توسعه پایدار در شهرها نیست. نوآوری‌ها در این فناوری‌ها – به طور خاص مربوط به مصرف انرژی، منابع و مواد – به این معنی است که انتخاب محصولات مناسب می‌تواند به اهداف توسعه پایدار مانند شماره 9 (مصرف انرژی) و 7 (صنعت پایدار، نوآوری و زیرساخت) نیز کمک کند.

تقریباً هر تصمیمی که یک مقام شهری می گیرد باید از دریچه مشارکت آن در (یا علیه) SDG ها دیده شود. ترکیبی از تعهد مقامات شهری و نوآوری‌ها در فناوری – از جمله Axis و شرکای آن – به ما دلیلی برای خوش‌بینی می‌دهد.