کیفیت مواد پایدار باید یک اولویت اصلی برای تولیدکنندگان فعال در بخش امنیتی باقی بماند – نه تنها برای برآورده کردن انتظارات مشتریان، بلکه برای پیروی از مقررات. اگر می‌خواهند محصولات خود را در سطح جهانی بفروشند، تولیدکنندگان باید سخت‌گیرانه‌ترین مقررات را در سراسر جهان رعایت کنند.
هر ماده ای که در طراحی محصول استفاده می شود به آزمایش گسترده نیاز دارد، چه آزمایش در فضای باز برای اطمینان از عملکرد صحیح محصولات در شرایط نامساعد آب و هوایی، تست های ایمن برای اطمینان از رعایت مقررات ایمنی در برابر آتش، یا آزمایش الکتریکی برای اطمینان از اینکه خطری برای کاربر نهایی ایجاد نمی کند.
یک چالش این است که الزامات ایمنی ممکن است با الزامات پایداری مطابقت نداشته باشد. شرکت‌ها نمی‌توانند ایمنی را به نفع پایداری به خطر بیاندازند، اما تعداد محدودی از مواد پایدار تأیید شده وجود دارد که مقررات ایمنی و همچنین داده‌های کمتر موجود در مورد این مواد جدیدتر را رعایت می‌کنند. در نتیجه، آزمایش ها برای مواد پایدار بسیار گسترده‌تر از پلاستیک‌های سنتی است: این امر برای اطمینان از ایمن بودن آنها برای استفاده است و مانع کیفیت یا طول عمر محصول نهایی نمی‌شود.
با آزمایش مواد پایدار، تولیدکنندگان می توانند دانش خود را در مورد مواد توسعه دهند و خواص بلند مدت آن را تأیید کنند. به عنوان مثال، هنگام ارتقاء محصولات موجود یا آزمایش مواد بازیافتی، برخی از مواد پایدار موثرتر و انعطاف‌پذیرتر از پلاستیک‌های بکر مورد استفاده در تاریخ هستند. در واقع، مشخص شده است که محصولات پایدار می توانند از نظر طول عمر به همان اندازه خوب – اگر نگوییم بهتر – نسبت به همتایان پلاستیکی خود باشند.
تولیدکنندگان نیز هنگام آزمایش مواد باید به آینده نگاه کنند. اگر چرخه عمر یک محصول ده سال یا بیشتر باشد، تولیدکنندگان نمی توانند مطمئن باشند که آیا مواد مورد استفاده برای توسعه آن محصول امروزی در سال های آینده محدود نخواهد شد یا خیر. سازندگان باید در اینجا یک قدم جلوتر بمانند و پیشگیرانه جایگزین هایی برای موادی که امروزه خطرناک تلقی می شوند و مواد خطرناکی مانند بازدارنده های شعله بروم دار و کلردار پیدا کنند که احتمالاً در آینده محدود خواهند شد. حذف تدریجی مواد قبل از الزامات قانونی، نه تنها آمادگی برای انطباق را تضمین می کند، بلکه یک مزیت رقابتی ایجاد می کند.
تولیدکنندگان باید تحقیقاتی را در زنجیره تامین خود انجام دهند تا مشخص کنند مواد در کجا تولید شده‌اند، چگونه منبع تولید شده‌اند و تاثیر اجتماعی و زیست‌محیطی گسترده‌تر آنها را درک کنند. این فراتر از پرسیدن “آیا این ماده پایدار است؟” است. مجموعه ای از عوامل دیگر مانند اخلاق کار را زیر سوال می برد. با این حال، ردیابی و شفافیت عرضه همیشه روشن نیست.
گاهی اوقات یک انتخاب پایدار با تأثیر منفی همراه است که باید در نظر گرفته شود. به عنوان مثال، نمی توان فرض کرد که هر ماده زیستی پایدار است. اگر گیاهانی که برای ایجاد آن رشد می کنند، زمین های قابل کشت را مصرف می کنند و جمعیت محلی را از غذا محروم می کنند، چه؟
چیزهای زیادی برای حفاری وجود دارد تا اطمینان حاصل شود که شرکت های امنیتی پایدارترین انتخاب ممکن را انجام می دهند، در حالی که آن را با توسعه محصول نهایی با کیفیت بالا و کارایی بالا متعادل می کنند. این تعادل از طریق همکاری قوی با ارائه دهندگان مواد آسان تر است، زیرا آنها می توانند بینش های ارزشمندی را در مورد خواص مواد و همچنین جزئیات منبع آنها به اشتراک بگذارند.
با وجود کیفیت بالا و ارزش اخلاقی آنها، تغییر به پلاستیک های پایدار با توجه به قیمت مواد اولیه بالاتر می تواند هزینه مالی داشته باشد. این امر به ویژه در صورت کار با یک تامین کننده برای ایجاد یک ماده سفارشی برای یک نیاز منحصر به فرد یا برای تصویب یک گواهینامه خاص صادق است.
البته، تکثیر مواد پایدارتر در بازار به ناچار تولید را مقرون به صرفه تر می کند. این روند همچنان ادامه خواهد داشت زیرا تولیدکنندگان بیشتری مواد بازیافتی و زیستی را به جای پلاستیک های سنتی در ابتدای فرآیند طراحی محصول انتخاب می کنند.
تولیدکنندگان همچنین می توانند محصولات موجود در بازار را ارتقا دهند تا آنها را پایدارتر کنند، اگرچه این امر با چالش هایی همراه است. محصولات با در نظر گرفتن مواد خاصی طراحی می‌شوند، و سازگاری آنها با مواد زیستی و پایدارتر همیشه ساده نیست. نیاز به سرمایه گذاری منابع برای ایجاد تغییرات در طراحی و تأیید مجدد مواد جدید برای اطمینان از مطابقت با الزامات قانونی و حفظ کیفیت بالای محصول – برآورده کردن تمام خواسته های مشتری (اگر نه بیشتر) از محصول اصلی است. با این حال، روش های جدید توسعه یافته ای برای ارتقاء و تولید مواد بازیافتی با کیفیت بالا برای افزایش عملکرد و کاهش تخریب، در نتیجه حفظ طول عمر و کیفیت محصولات موجود وجود دارد.
علاوه بر طراحی، تولیدکنندگان باید طول عمر محصول و پایان عمر آن را نیز در نظر بگیرند. تغییرات قابل توجهی در صنعت پلاستیک برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده برای مواد بازیافتی و زیستی ایجاد شده است و در نتیجه برخی از هزینه های مرتبط را کاهش می دهد. در حالی که هنوز فضا برای بهبود در زیرساخت های بازیافت جهانی وجود دارد، این صنعت شاهد پیشرفت مداوم است.
آینده ای مقاوم و پایدار
نوآوری در صنعت پلاستیک، گزینه‌های پایدارتری را برای انتخاب از هر زمان دیگری فراهم کرده است، که بسیاری از آنها کیفیت و عمر طولانی‌تری مانند نمونه‌های پلاستیکی دارند، اگر نگوییم بیشتر. هنگامی که با پیشرفت های قابل توجه در گزینه های بازیافتی و قابلیت طراحی مجدد محصولات پیرامون مواد مبتنی بر قابلیت های زیست محیطی ترکیب می شود، امروز فرصت روشنی برای شرکت ها وجود دارد که به سمت مواد پلاستیکی پایدارتر روی بیاورند.
حرکت به سوی آینده ای پایدار بدون چالش نیست، و ممکن است چند سالی طول بکشد تا «سبز» به عنوان یک هنجار دیده شود. با این حال، تولیدکنندگان آینده‌نگر در حال حاضر مواد پایداری را انتخاب می‌کنند که تأثیر محدودتری بر محیط‌زیست دارند و در عین حال محصولات باکیفیت، بادوام و انعطاف‌پذیر را به مشتریان ارائه می‌دهند.
